Jadwiga Klimkiewiczowa patronką ulicy na Antoniuku

Na niewielkiej uliczce na Antoniuku, odchodzącej od ulicy Choroszczańskiej wkrótce pojawi się tabliczka z nazwą nowej patronki – Jadwigi Ewy Klimkiewiczowej. Była to radna, ale jednocześnie pierwsza kobieta zasiadająca w prezydium białostockiej Rady Miasta po I wojnie światowej.

Żadnej dyskusji, ani kontrowersji nie było wobec propozycji patronki niewielkiej uliczki na osiedlu Antoniuk. Stąd radni zgodnie podnieśli ręce za uhonorowaniem Jadwigi Ewy Klimkiewiczowej, pierwszej radnej kobiety w prezydium Rady Miasta Białegostoku. Znajduje się ona również w gronie setki białostoczan ustalonej z okazji 100-lecia niepodległości Białegostoku, które wyróżniły się postawą i działaniem na rzecz naszego miasta.

- Jadwiga Klimkiewiczowa – niebanalna postać w Białymstoku: i carskim i sanacyjnym. Dziś powiedzielibyśmy o niej biznesmenka, społeczniczka, filantropka, aktywistka, kiedyś może sufrażystka. Wszędzie było jej pełno. Znała najważniejszych białostoczan i sama była ważna. Rządziła księgarnią i wydawnictwem. Ustalała budżet miejski, a czasy były ciężkie – skończyła się właśnie I wojna światowa – przedstawiała projekt uchwały Alina Turowska, dyrektor Departamentu Geodezji Urzędu Miejskiego w Białymstoku.

- Komisja jednogłośnie, pozytywnie zaopiniowała projekt uchwały – przekazał z mównicy radny Paweł Myszkowski, przewodniczący Komisji Samorządności i Bezpieczeństwa.

I już chwilę później radni podnieśli ręce za nową patronką ulicy na Antoniuku, co było jednocześnie uczczeniem pamięci o kobiecie zaangażowanej całym sercem w sprawy społeczne i w miejską politykę powojennego Białegostoku.

Po I wojnie światowej Jadwiga Ewa Klimkiewiczowa prowadziła księgarnię. We wrześniu 1919 r. po odzyskaniu długo oczekiwanej niepodległości czuła się odpowiedzialna za miasto i wystartowała w wyborach do Rady Miejskiej. Cieszyła się dużym szacunkiem i od razu wspięła się wyżej, bo weszła w skład pięcioosobowego prezydium Rady Miejskiej. Pełniła funkcję sekretarza, pracowała w komisji kulturalno-oświatowej, walczyła z epidemią tyfusu.

Radną Białegostoku była do 1927 r. Przez cały okres międzywojenny zaangażowana była w wiele inicjatyw społecznych m.in. nadaniu honorowego obywatelstwa Białegostoku naczelnikowi Józefowi Piłsudskiemu. W czasie II wojny światowej była więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Majdanku.

(Agnieszka Siewiereniuk – Maciorowska/ Foto: GSV)