Brak roślin zielnych i owoców, a także utrudniony dostęp do świeżych, soczystych gałązek sprawia, że zwierzęta muszą poszukiwać jedzenia gdzie indziej.
Dochodzi wtedy m.in. do obgryzania kory z leśnych drzew i krzewów. Powodem takiego zachowania jest zapotrzebowanie zwierząt na składniki pokarmowe zawarte w korze drzew. Leśnicy określają to terminem: spałowanie.
Zdarta kora, na całkiem pokaźnym odcinku, jest raną, przez którą do wnętrza drzewa mogą przedostać się drobnoustroje – bakterie czy grzyby. Drzewka ze zdartą korą mają zakłócony wzrost, rozwój, lub może wystąpić całkowite ich obumarcie.
Spałowania dokonuje zwierzyna płowa (głównie jelenie i łosie) oraz żubry. Dotyczy to zazwyczaj kory z młodych drzew (najczęściej sosen, świerków, dębów, jesionów), co powoduje znaczne szkody w drzewostanach. Spały mogą występować na drzewach stojących lub ściętych.
Nasilenie szkód zależy jednak od wielu czynników m.in. od liczebności zwierzyny oraz zasobności pokarmowej środowiska, w którym zwierzyna ta bytuje, a także od warunków, jakie panują zimą.
(Źródło: RDLP/ oprac. KA/ Foto: Agnieszka Laskowska-Ginszt)
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie