Zaryzykowali zimno. Ale jaka atmosfera!

O wolontariuszach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i trudzie organizacyjnym z koordynatorami orkiestrowego zamieszania – Michałem Wieteską i Marcinem Wróblem rozmawiał Paweł Waliński.

To już XXII finał. Czy ludziom nadal się chce? Czy Waszych wolontariuszy przybywa?
Michał Wieteska: I tak, i nie. Liczba ludzi, których możemy w tym charakterze przyjąć, jest stała. Chętnych natomiast z roku na rok jest coraz więcej.

Jaki jest ich przekrój wiekowy?
Wieteska: Niesamowicie duży. Najmłodsi wolontariusze to ci, których zgłaszają rodzice. Zdarzają się wśród nich nawet roczne dzieci. Z kolei najstarszy z naszych kwestorów przekroczył już osiemdziesiąt lat.

A w jakiej grupie wiekowej jest ich najwięcej?
Wieteska: Najwięcej wolontariuszy rekrutujemy spośród ostatnich klas gimnazjów, szkoły średniej i pierwszych roczników studenckich. Oni tworzą zdecydowaną większość.

Zdarzają się jakieś wpadki? Kradzieże, nieuczciwi wolontariusze?
Wieteska: Owszem. Wszędzie znajdzie się czarna owca. Ale na szczęście w przypadku Orkiestry jest to rzecz absolutnie marginalna. Białostocki sztab nigdy nie miał większych problemów. I jeśli zdarzają się jakieś niejasności, dotyczy to jednej-dwóch osób na 600-700, jakie koordynuję. Kropla w morzu. Z każdym z wolontariuszy wcześniej rozmawiamy, próbujemy ich weryfikować. W tym roku zresztą wprowadzamy nowy system komputerowego skanowania. Wystarczy zeskanować puszkę, identyfikator lub zajrzeć do systemu i wszystko mamy jak na dłoni: o której ktoś wziął puszkę, o której ją zdał plus wszelkie dane wskazujące, o kogo chodzi. Więc jeśli ktoś weźmie puszkę o ósmej rano, a o godz. 23 nadal nie mamy jej w sztabie, wiemy kogo szukać.

I chce im się? Tak cały dzień na nogach, na mrozie?
Wieteska: Bardzo im się chce. Dostajemy wyjątkowo pozytywny feedback. Dla przykładu – napisała do mnie dziewczyna, która w akcji bierze udział od trzech lat. Mówi, że faktycznie bała się zimna i wysiłku, ale atmosfera była wyjątkowo fajna i w pełni zrekompensowała wszelkie niewygody. Zadeklarowała nawet, że będzie kwestowała, nawet jeśli temperatura spadnie do minus trzydziestu stopni. Termos z czymś ciepłym w rękę i do roboty! (śmiech)

Jak długo robi się WOŚP?
Marcin Wróbel: Co roku zaczynamy w listopadzie i pracujemy do stycznia, więc trzy-cztery miesiące. Choć licząc wszelakie aukcje, które się przeciągają, przekazywanie funduszy i podziękowania, trwa to nawet o kilka tygodni dłużej.

Ile osób, poza wolontariuszami, jest w organizację WOŚP zaangażowanych?
Wróbel: Ścisły sztab to około 50-60 osób, z których każdy praktycznie ma przypisaną jakąś działkę. Jednak w pobliżu finału akcji ich liczba rośnie nawet do ponad stu.

Czy Białystok dobrze radzi sobie na tle innych polskich miast?
Wróbel: Jeśli porównywać nas do innych podobnej wielkości, lokujemy się w solidnym środku.

Czyli białostoczanie są „średnio” hojni?
Wróbel: Nasze miasto nie należy do najbogatszych, a mimo to wypada odrobinę powyżej oczekiwań. Choć... Może faktycznie powiedzmy, że białostoczanie są średnio hojni, bo może ich to zmotywuje? (śmiech).