
Muzyka jest jedną z pierwotnych form komunikacji i wyrażania ekspresji. Przekazuje emocje, wpływa na nastroje i reakcje słuchaczy. Każdy utwór jest wiadomością, którą można odsłuchać i która pozwala nawiązać dialog z odbiorcami. Jest to niezwykle ważne zwłaszcza w świecie rozśpiewanych ptaków, do których niewątpliwie należy zięba zwyczajna (Fringilla coelebs L.).
Zięby słyną z melodyjnego śpiewu, który w przypadku samców może rozbrzmiewać nawet 2000 razy dziennie! Posiadają bogaty repertuar składający się z kilku rodzajów pieśni o różnej treści. Za pomocą śpiewu samce nie tylko zwabiają samice, ale też odstraszają rywali i wytyczają terytoria lęgowe. Dodatkowo zięby dysponują wieloma rodzajami wezwań.
Te różnią się od siebie pod względem struktury, głośności, schematu nadawania lub liczby powtórzeń. Znajdziemy wśród nich wezwania: do lotu, przywołujące inne zięby, okrzyk bólu – wydawany podczas zranienia, bądź bezpośredniego zagrożenia (nagły i intensywny wrzask może przestraszyć niedoświadczonego drapieżnika). Zięby zaczynają wiosennie śpiewać? Wkrótce będzie wiadomo. Ptaki te wydają bowiem pięć wezwań słyszalnych jedynie w okresie lęgowym, w tym cztery wykonywane tylko przez samce: dwa zalotne, alarmujące o zbliżających się szponiastych, agresywne – używane przez obie płcie podczas obrony gniazda oraz „wołanie o deszcz”, które może zwiastować burzę.
Niektóre rodzaje wezwań mogą stanowić wskazówkę do rozpoznania gatunku, a nawet do określenia jego pochodzenia. Zięby podobnie jak ludzie, posługują się lokalnymi dialektami, przekazywanymi z pokolenia na pokolenie podczas lekcji śpiewu.
(Źródło: RDLP/ oprac. KA/ Foto: Teresa Kruszewska)
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie