Całkiem fajne miejsce na ziemi

Panta rhei. Wszystko płynie. Płynie i nasze życie, często więc opuszczając rodzinne miasto, żeby studiować albo za pracą nie zakładamy, że oto czas koło zatoczy. I znajdziemy się znowu w znanych z młodości stronach. Winien temu jest coraz częściej świadomy wybór. Bo Białystok nie jest już miastem „B”, jak wydawało się jeszcze dekadę temu.

Wtedy obraz Białegostoku w umysłach mieszkańców reszty Polski był jednoznaczny: ot lud prosty, co ze Wschodu – jak nie przymierzając bolszewiki – do miasta zjechał. Po polsku mówią, ale nie do końca. Zaciągają jak kacap i śledziem od nich na kilometr jedzie, a jak coś jedzą, to ze skwarkami albo z ziemniaków.

Część moich znajomych trafiwszy do stolicy uginała kark pod zmasowanym atakiem stereotypów. Niektórzy zaś głośno, z ironią i żartem, walczyliśmy o dobre imię Podlasia. Bo dlaczegóż nie? Wszak węglem utytłani nie chodzimy (Śląsk), nie krążą legendy o naszym skąpstwie (Kraków, Poznań) albo o zwiększonym udziale chłopów w społeczeństwie (Warszawa).

Ofensywa białostoczan na uczelnie innych miast przyniosła pozytywne skutki. Jako ambitni i zaradni, nie ustępowaliśmy tym z Polski „A”. Mit o ludziach z miasta, gdzie kozy wypasa się na ulicach, a nocą pali ogniska, by owych kóz nie rozszarpały polarne niedźwiedzie padł. I dobrze, bo i samo miasto poczęło się zmieniać, a ci wyjechani stanęli przed nowym wyborem. Zostać czy jednak wrócić.

Część z was pewnie stuka się w czoło: Po cóż wracać zaznawszy upragnionego awansu? Odpowiadam tedy: Nie dosyć, że ów awans jest dziś kwestią mocno dyskusyjną, to w dodatku Białystok stał się fajnym miejscem. Z powodów, których rezydenci mogą ze swej perspektywy nie dostrzegać.

Raz – wielkość. Pomieszkawszy w stolicy dekadę, przyzwyczaiłem się do takich odległości, że przejechanie Białego wydaje się wycieczką do toalety na wieczorne siusiu. Czyli oszczędzamy czas, a przeciętna rodzina nie musi szukać ciszy i spokoju wiele kilometrów za miastem, co bije po kieszeni, bo trzeba samochodu, a paliwo drogie. Może więc znaleźć swój kąt na ziemi w obrębie miasta i I strefy publicznej komunikacji.

Dwa – ceny. Jako wolny strzelec mogę sobie pozwolić na komfort pracy zdalnej. To oznacza, że zlecenia mogę przyjmować także z redakcji warszawskich. Zarabiam tam, wydaję tu, a różnica w stawkach i cenach jest zauważalna. Nie mówię tylko o cenach mieszkań, chodzi mi o najprostsze rudymenty: jedzenie, ubranie  czy agd.

Trzy – zieleń. Podlasie zwie się Zielonymi Płucami Polski, bo nagromadzenie parków, skwerów czy małych rabatopodobnych połaci roślinności jest tu niespotykane. Nieważne, w jakiej części miasta się mieszka, zawsze jest jakiś skrawek trawy w pobliżu. A jeśli brak zieleni, to do centrum blisko, a tam Planty z wielkim placem zabaw za unijne dotacje.

Cztery – czystość. Im częściej ostatnio krążyłem na trasie Białystok-Warszawa tym bardziej uderzał mnie warszawski brud. W stosunku do stolicy i większości innych miast w kraju jesteśmy oazą czystości i porządku. Odświeżone elewacje, eleganckie choć nadal nieco małomiasteczkowe centrum, schludna kostka. Wszystko jak pod linijkę i często sprzątane.

Pięć – coraz lepsza edukacja. Z całkowitych nizin UwB podnosi się i ma pewne sukcesy – np. wydział prawa, który w tegorocznych rankingach pobił i UW, i Jagiellonkę.

Mało? Jasne, że stolicą rozrywki i zagłębiem koncertowym Białystok raczej nie będzie. Ale jak często chodzicie na koncerty? Wieczór spędzić macie gdzie, muzyki na żywo też w naszym mieście nie brakuje, a raz na jakiś czas można pojechać do Warszawy czy innych Katowic.

Zrozumieć trzeba tylko jedno. Powyższa wyliczanka może nie mieć szczególnego znaczenia dla dwudziestolatka, który chętnie rzuci się w wielkomiejski wir imprezowy. Może natomiast być zachętą dla tych, którzy się już wybawili, a chcą przyjaznego środowiska dla swoich dzieci. Tych, którzy cenią spokój, ale nie odmówią sobie kilku procentowych szaleństw w miesiącu i wrócą do domu taksówką.

To idealne miasto dla trzydziestolatków. W nich upatrujmy nowej miejskiej klasy średniej, im kibicujmy. I ze wszech miar strzeżmy się pomysłów, by Białystok zrobić metropolią, molochem. Ceńmy to, co mamy, bo niektórzy nam tego zazdroszczą. I gdy staniecie w korku gotowi kląć jak szewc, pomyślcie, że oto żyjemy w mieście, które (choć ma swoje wady) jest całkiem fajnym miejscem na Ziemi.