Oddajcie nasze sześć milionów za lotnisko, którego nie ma

Wyobraźcie sobie co można by było zrobić, gdybyśmy mieli sześć milionów do wydania. Dla przykładu, o niewielu więcej będziemy wkrótce decydować, na co je wydamy, w tegorocznej edycji budżetu obywatelskiego. Jednak blisko sześć milionów straciliśmy bezpowrotnie i tylko wciąż nie ma winnych ich wyrzucenia do śmieci. Czekam z niecierpliwością na to, kiedy urzędnicy w końcu będą odpowiadać za swoje niedbalstwo i działanie na niekorzyść obywateli.

Może na kimś już nie robi wrażenia fakt, że kolejny raz z publicznej kasy wyparowało w kosmos ileś tam milionów złotych. Ale na mnie wciąż to wrażenie robi. I nie godzę się każdą komórką własnego ciała na taki stan rzeczy, że nikt za takie numery w tym kraju nie ponosi odpowiedzialności. Za każdym razem, kiedy tylko CBA lub inna służba dobiera się komuś do czterech liter, słyszę o niewinności, o tym, że to nie ja, to przepisy, albo jeszcze jakieś nędzne dyrdymały.

Kilka dni temu poznaliśmy wszyscy wyrok sądu w sprawie raportu środowiskowego, który był niezbędny do budowy lotniska regionalnego. Jak wiadomo lotniska nie ma i nie będzie. Na nieistniejące lotnisko wydaliśmy prawie sześć milionów złotych i winnych takiej defraudacji nie ma. Nie boję się nazywać tego defraudacją. A to dlatego, że gdybym ja, jako prezes spółki, tak gospodarowała pieniędzmi własnej firmy, już dawno sąd orzekłby, że to defraudacja, że działałam na szkodę własnej firmy, miałabym zakaz prowadzenia działalności gospodarczej i możliwe, że oglądałabym świat przez kratki. Tymczasem politycy mają się świetnie i nikt im niczego nie zakazuje. O oglądaniu świata w kratkę nawet nie ma co wspominać, bo to marzenie ściętej głowy.

Do szewskiej pasji doprowadza mnie taki stan rzeczy. Ja wiem, ile muszę pracować, żeby zarobić na własne utrzymanie i nikt się nade mną nie lituje, kiedy brakuje mi pieniędzy na zapłacenie podatków. Tak, tych podatków, z których później panowie i panie politycy robią sobie kpiny. Nie szanując w żaden sposób tego, że ktoś haruje jak wół, żeby oni szlajali się garniturach i robili sobie słodkie miny do kamer i aparatów. Niedobrze mi się na to wszystko robi. Jeszcze bardziej niedobrze, gdy słyszę, że się starają o coś dla naszego dobra. Wiecie, co byłoby dobre dla naszego dobra? Gdyby tacy specjaliści jak były marszałek województwa podlaskiego odpracował u prywatnych przedsiębiorców za karę wszystkie miliony, które wydał na nieistniejące lotnisko. Wraz z nim mogliby też pójść do pracy ci wszyscy urzędnicy, którzy pomagali budować lotnisko, którego nie ma.

Nie, nie jestem za tym, żeby takich delikwentów wsadzać do więzień. Wówczas wciąż byliby na naszym utrzymaniu, takich jak ja i mi podobnych. Tacy delikwenci powinni odpracować swoje niedbalstwo i w ten sposób nauczyć się szacunku dla publicznego pieniądza. Jeśli się nie nauczą tego szacunku, nic im już nie pomoże. Ale do polityki, ani żadnych stanowisk z nią związanych wstępu mieć już nie powinni.

Zgadzam się, owszem – można czasami popełnić błąd, nawet kilka błędów. Każdy z nas je popełnia. Bo jak mówią – nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi. Więc jak robi, to jasne, że będzie popełniał. Tylko nie może być tak, że w Polsce od kilku lat wydaje się pieniądze na elektrownię jądrową, a już poszły na nią miliony. W tym całym czasie, kiedy szły te miliony, nawet nie wybrano lokalizacji. To jest tak wielki absurd, że rozwijać tego dalej nie ma nawet sensu. Podobnie jak z naszym lotniskiem regionalnym. Wydano prawie sześć milionów naszych ciężko zarobionych pieniędzy i efekt tych wysiłków jest powszechnie znany.

Ręce i wszystko mi opadało z bezsilności, kiedy relacjonowałam sprawę procesową urzędu marszałkowskiego z wykonawcą raportu środowiskowego. Mogę zrozumieć, że ktoś coś pomylił, ktoś czegoś nie dopatrzył, ale do cholery! Wydaliśmy prawie sześć baniek! Wydaliśmy jeszcze na prawników i procesy, na sędziów i całe to zamieszanie, żeby wiedzieć dokładnie to samo, co wiadomo było już wiele lat temu. Banda nieudaczników zabrała się za sprawy, o których nie ma pojęcia. Pomijam w tym miejscu fakt, czy lotnisko jest potrzebne czy nie. Dwie rzeczy były absolutnie niepotrzebne – pierwsza to ludzie bez kompletnego pojęcia o jakichkolwiek inwestycjach budowlanych, druga – wydanie pieniędzy, żeby nie było niczego.

Bardzo czekam i liczę na to, że jeszcze za mojego życia, będzie ktoś w tym kraju na tyle odważny, żeby wprowadzić prawo odpowiedzialności dla polityków za marnowanie pieniędzy. Jak sobie pomyślę, co można by było zrobić za sześć milionów to szlag mnie trafia. Nie chcę tu wymieniać, co można by było zrobić dla wielu ludzi za sześć milionów. Kto chce, może o tym napisać w komentarzu. Tylko problem polega na tym, że każdego roku, w każdym urzędzie nadzorowanym przez takiego czy innego polityka, albo dyrektora lub kierownika z nadania politycznego, pieniądze wylatują jak komary nad bagnem. Często nawet nie mamy pojęcia, na co i ile poszło psu pod ogon. Takie tematy są skrzętnie zamiatane pod dywan, albo przykrywane kolejnym przecięciem wstęgi nad dwoma płytkami chodnikowymi ze wsparciem środków unijnych we Wnorach Wiechach lub innych Kurejewkach pod Grajewem.

A na razie czekam, może naiwnie, ale czekam, aż ktoś pociągnie do odpowiedzialności osoby, które dopuściły do wydania prawie sześciu milionów złotych na lotnisko, którego nie ma. Ktoś w końcu podpisywał dokumenty, ktoś je przyjmował, akceptował i wydawał kolejne polecenia. I Bóg mi świadkiem, że gdyby jednego czy drugiego pacjenta z dowolnej opcji politycznej postawić przed sądem za takie numery, inni długo by się zastanawiali czy pakować swoje łapy w coś, o czym nie mają pojęcia. Jeśli jeden czy drugi polityk odpracowałby swoje decyzje ciężką i uczciwą pracą, wielu innych nieudaczników zrezygnowałoby z ubiegania się o stołki, a możliwe, że w ogóle nie weszłoby nigdy do polityki. Komu by to przeszkadzało? Myślę, że na takim czymś wszyscy by wręcz skorzystali. A teraz czekam, aż ci fachowcy za pół rubla oddadzą nasze zmarnowane sześć milionów.

(Agnieszka Siewiereniuk – Maciorowska/ Foto: Trzecie OKO)