Kiedy czytacie ten tekst, jest pewnie zwykły piątek lub zwyczajna środa. Ślizgacie się po zaśnieżonej jezdni, przeklinając te same dziury, stajecie na tych samych światłach.
Można powiedzieć: „dzień, jak co dzień”, ale niekoniecznie, bo w na przykład lutym mamy wiele nieznanych świąt. Sprawdźcie, może mamy akurat Międzynarodowy Dzień Kota. Jeśli ktoś woli poważniej, to jest też w lutym Światowy Dzień Sprawiedliwości Społecznej i Dzień Fajczarzy.
Jest Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego i pod koniec miesiąca – Światowy Dzień Powolności. Można się już POWOLI szykować. W tym dniu, jak zaleca instrukcja obchodów, należy wyłączyć komórkę, wolno spacerować po mieście lub sącząc wino czytać Dantego. Instrukcja jest włoska, więc w naszej szerokości geograficznej chodzi pewnie o czytanie „Dziadów” przy wódce.
Każdy dzień jest wyjątkowy i praktycznie non stop trwa nieustanne święto czegoś. Zrozumiałem to, kiedy zacząłem pracować jako konferansjer i los począł mnie rzucać na przeróżne dożynki, otwarcia, bankiety, dni świń, chmielu, miodu, tataraku i czego tam kto sobie zażyczy. Wszystkie obchody z grubsza polegają na tym samym, czyli na spożywaniu w dużej ilości waty cukrowej, kiełbasek i piwa oraz na przemówieniu wójta, śmiesznych konkursach z balonem i szalonej zabawie z zespołem muzycznym.
Z tym, że niektóre święta nieco się wyróżniają, jak choćby Familiada Gazowników. Byłem tam zaproszony tylko dla tego, że Karol Strasburger odmówił, a ja miałem… takie same inicjały. Serio, zarobiłem na sławnych inicjałach!!!
Uczestniczyłem też w święcie bituminu, połączonym z poświęceniem tegoż przez księży dwóch obrządków. Nie wiem, czy jakikolwiek modlitewnik przewiduje tak specjalistyczny rytuał, ale księża poradzili sobie fantastycznie.
Siedemsetpięćdziesięciolecie podpisania Umowy w Dzierzgoniu. Nikt z dzierzgonian nie kojarzył, kto z kim się umawiał, ale wszyscy zgodnie świętowali.
Spotkania z Piosenką Death-metalową. Z tego festiwalu do końca życia zapamiętam lidera zespołu, który wszedł na scenę z reklamówką kamieni. Ze względów bezpieczeństwa poinformowałem o tym publiczność. Lider jednak rozłożył na scenie teksty piosenek, a kamienie położył w narożnikach kartek. Uspokoiłem widzów, że kamienie są po to, by przekaz dotarł do nich w formie ustnej, a nie pisemnej.
Potem lider oskarżał, klął, wył i bluźnił przez pół godziny, aż wreszcie zszedł ze sceny i poprosił mnie speszonym głosem, czy mógłbym załatwić mu klucz do sali z piłkarzykami, bo sam się trochę krępuje.
Bal Wiertnika. W ramach, którego miały się odbyć zawody w rzucie babą do celu. W tej niezwykle dowcipnej zabawie chodziło o to, by upuścić własną żonę na plastikowy kubek do piwa i to tak, by rozgniotła go pośladkami. Konkurs nie odbył się ze względu na wysoki stan zamroczenia uczestników.
Uroczyste rozdanie nagród dla pracowników firmy sprzedającej maszyny do badania płynów ustrojowych. Do dziś pamiętam, jak w akompaniamencie podniosłych fanfar i z efektowną wizualizacją w tle, mówiłem słowa: W kategorii „mocz” nominowano…
Krótko mówiąc, nieustannie trwa zabawa, więc nie ma co się smucić. Ale jeśli już ktoś musi, to też ma swoje święto – Dzień Walki z Depresją. To chyba w ostatnią sobotę. Idealne święto na weekend!
Komentarze opinie